تعداد بازدید 166

aydaaa

زمان برداشت گل میخک:

بهترین زمان برداشت در طول شبانه روز اوایل صبح است، موقعی که گل ها در تورم کامل هستند. برداشت گل ها بوسیله چاقو یا قیچیهای تیز انجام می گیرد. بعد از برداشت، گلها درجه بندی شده و در محلول دوام بخش در دمای ۱ تا ۶ درجه سانتیگراد قرار داده میشوند. گل ها در مراحل مختلف، قابل برداشت هستند. از زمان جوانه خیلی سفت تا موقعی که گلبرگها روی کاسبرگها خم می شوند. برداشت جهت حمل به بازارهای دور بهتر است موقعی باشد که گلبرگ باندازه ۵ / ۱ – ۵ / ۰ سانتیمتر بالای کاسبرگ رشد کرده باشند و دارای رنگ مطلوب رقم باشد. ارقام اسپری میخک زمانی برداشت می شوند که دو تا سه گل باز شده و بقیه جوانه ها رنگ گرفته اند. در ارقام استاندارد ۲ تا ۳ گره و در ارقام اسپری ۳ تا ۴ گره در زیر محل برش در زمان برداشت گل یا گیاه مناسب آپارتمان نگه داشته می شود، تا جوانه لازم برای دوره بعدی گل دهی وجود داشته باشد.

برداشت در مرحله جوانه سفت

میخکهایی که در مرحله جوانه سفت یا کمی باز شده برداشت می شوند در مقایسه با گل هایی که در مرحله شکوفایی کامل برداشت می شوند از عمر انباری طولانی تری برخوردار هستند جوانه های سفت اتیلن کمتری تولید کرده و به بیماریهای قارچی مقاومتر هستند. گل های کاملا باز در دمای پایین حداکثر تا ۳ – ۲ هفته انبار می شوند، در صورتیکه جوانه ها به مدت طولانی تر تا ۶ الی ۱۰ هفته قابل نگهداری هستند. میخک گیاه مناسب آپارتمان کم نور نیز می باشد.

ولی برای حصول نتایج مطمئن بهتر است نگهداری به صورت جوانه بطور متوسط به مدت ۴ تا ۵ هفته باشد. ثابت شده است که میخک های برداشت شده در مرحله جوانه سفت و تیمار شده با تیو سولفات نقره و ساکارز به مدت ۲۰ تا ۲۴ هفته در دمای صفر تا یک درجه سانتیگراد، بطور موفقیت آمیزی در انبار خشک قابل نگهداری هستند.

برداشت و انبارداری در مرحله جوانه دارای مزایای دیگری نیز هست از جمله: افزایش عملکرد، امکان حداکثر برداشت در آخرین مرحله برداشت محصول قبل از حذف کامل مزرعه به منظور کاشت گیاهانی مثل گیاه مناسب آپارتمان جدید و در نتیجه کاهش فاصله زمانی بین کاشت ها. علاوه بر اینها حمل ونقل جوانه ها راحت تر است. بسته بندی آنها فشرده تر و در نتیجه مقدار شاخه حمل شده در واحد سطح بیشتر و هزینه حمل پایین تر است

بسترهای کشت در گلخانه به صورت بسترهای زمینی و یا بسترهای مرتفع انتخاب می شوند. بسترهای مرتفع نسبت به بسترهای زمینی ارجح تر هستند بدلیل اینکه کنترل آفات و بیماریها و زهکشی در آن راحت تر است. از طرف دیگر ترکیب بستر کاشت باید طوری باشد تا تخلخل و زهکشی مناسب را فراهم بکند، برای اینکار می توان اقدام به افزودن پیت اسفاگنوم کرد، هر چند در طول زمان پیت پوسیده و از میزان تخلخل بستر کاسته می شود. برای ایجاد خلل و خرج مطمئن تر استفاده از سنگریزه، شن درشت، پرلیت، خرده سفال و یا غیره ضروری است. در این شرایط تعداد دفعات آبیاری زیاد خواهد شد.

قبل از کاشت گندزدایی بستر کاشت از وظایف مهم پرورش دهنده می باشد، گندزدایی بستر با استفاده از متیل بروماید یا کلروپکرین و یا با استفاده از بخار آب انجام پذیر است.

ولی با توجه به اینکه میخک یا همان گیاه آپارتمانی مقاوم به سمیت ناشی از بروماید حساس است بهتر است در درجه اول از روش های موثر دیگر استفاده کرد، در غیر این صورت بستر باید دارای تخلخل کافی جهت تخلیه و خروج سریع گاز بعد از زمان گندزدایی، داشته باشد.

در صورت استفاده از بخار آب، بخار سرد )بخار هوادار ( نسبت به بخار داغ ترجیح داده می شود تا میکروارگانیسم های مفید در بستر حفظ شده و از تجزیه ترکیبات مفید و تولید نمکهای مضر جلوگیری بعمل آید.

تاریخ کاشت قلمه ها در بستر کاشت بستگی به تقاضای بازار دارد و برنامه ریزی باید به صورتی باشد تا بیشترین تولید در زمان اوج تقاضای بازار باشد.

برای تولید محصول در اواخر اسفند قلمه ها باید در تابستان کاشته شوند. ارقام استاندارد میخک تا دو سال پرورش می یابند ولی انواع اسپری یکساله کاشته شوند و بعد با گیاهان جدید جایگزین می شوند.

در زمان کاشت قلمه ها باید دقت کرد عمق کاشت قلمه ها به اندازه عمق آنها در بستر ریشه زایی باشد حتی قلمه هایی که کمی سطحیتر نیز کاشته می شوند سریعتر مستقر شده و به پوسیدگی ناشی از ریز و کتونیا مقاومتر هستند. در این حال اگر ۲۵ درصد قلمه ها بعد از اولین آبیاری بیافتند، معلوم می شود که در عمق مناسب کاشته شده اند.

فاصله و تراکم گیاهان بسته به رقم، میزان نور و زمان کاشت انتخاب می شود. در تولید یک ساله تراکم کاشت بالاست و فاصله کاشت ۱۵*۱۰ سانتیمتر انتخاب می شود.

در صورتی که در محصول دوساله فاصله کاشت ۲۰*۱۵ و یا ۱۵*۱۵ انتخاب می گردد. میخک دارای ساقه های نرم و شکننده ای است و اگر قیم استفاده نشود ساقه های براحتی خم شده و ممکن است زیر سنگینی گل بشکنند به این خاطر استفاده از قیمهای سیمی در گلخانه های میخک یا همان گیاه آپارتمانی رایج است.

اولین لایه شبکه سیمی در زمان کاشت قلمه ها در روی بستر قرار داده میشوند و بعنوان نشانگر برای کاشت قلمه ها استفاده می شود، سپس باندازه ۱۰ سانتیمتر بالا آورده میشود. لایه های بعدی قیم شبکه ای با فاصله ۱۰ سانتیمتر از لایه های پایینی قرار داده می شوند.

در محصول یکساله بسته به اندازه بوته و سرعت رشد آن از حدود ۴ لایه و در محصول دو ساله از ۶ لایه شبکه استفاده می شود. حفظ و نگهداری ساقه ها در لابه لای قیم شبکه ای نیازمند صرف کار است.

آفات و بیماری های گل میخک قرنفولی یا همان گیاه آپارتمانی:

۱- از تجمع ازت زیاد در خاک باید جلوگیری کرد چون باعث رشد ضعیف شاخه ها خواهد شد.

۲- مناسب ترین میزان پتاسیم خاک نیز بین ۲۵ تا ۴۰ پی پی ام انتخاب می شود. پتاسیم پایین موجب کاهش رشد، عملکرد، طول ساقه و عمر بعد از برداشت محصول خواهد شد.

۳- بافت مردگی انتهایی کاسبرگ نیز مربوط به کمبود پتاسیم در گیاه است. مقدار بهینه فسفر در خاک بین ۵ تا ۱۰ پی پی ام است و کمبود آن باعث کاهش رشد خواهد شد. فسفر معمولا به صورت کودهای سوپر فسفات یا سوپر فسفات ترپل به خاک اضافه می شود.

کمبود بر نیز می تواند موجب عارضه هایی در گل میخک گردد. از جمله اینها می توان به شکافتگی کاسبرگ و سقط جوانه گل اشاره کرد

کاهش میزان بر برگ از حد مناسب (کمتر از ۲۰ تا ۲۵ پی پی ام) موجب تولید میانگره های کوتاه، جوانه های گل چروکیده و کوچک خواهد شد.

کمبود در گلخانه هایی که در آنها از دی اکسید کربن تزریقی استفاده میشود و یا گلخانه هایی که نوسانات نوری در آنها زیاد است، بیشتر دیده می شود. علایم کمبود بر در برگها به صورت حاشیه های نکروز شده آشکار می شود. پاستوریزه کردن با بخار گرم به مدت طولانی، شرایط اسیدی (pH کمتر از ۵ / ۵) و همچنین زهکشی ضعیف از عوامل ایجاد کننده سمیت منگنز به شمار می روند. در این شرایط رشد و عملکرد محصول کم شده، برگها چروک خورده و سوختگی ارغوانی در نوک برگ های پایین پدیدار می شود. استفاده از بخار آب نیمه گرم، افزایش pH خاک و افزودن کلات آهن از میزان سمیت منگنز خواهد کاست

تعداد بازدید 166 تاریخچه و مشخصات گل میخک قرنفولی (بخش چهارم)
نویسنده	پیام