به گزارش «اهروصال» به نقل از آناج: سلام بهانه ایست برای اجابت دیدار، بهانه ای برای فرصت دوباره ی زیارت، بهانه ای برای درمان همه ی دردهای دلتنگ، بهانه ای برای رسیدن...
نبض ثانیه ها که در دست هایم جان می گیرند برای سرودن همین بهانه آغاز می شوم.
می خواهم دلشکستگی ام، باور آسمان شود تا به وسعتش بال و پر بگیرم و تا تو بال بگشایم امام خوبی ها!
دل برمیدارم از دنیایی که پیله کرده دور تنم تا دلبستنی عاشقانه را از تو به مدد نگاه تو به تجربه بنشینم و این از اسرار وجود تو و خاندان توست که تا دست در دست شما می گذاریم، دل و دیده از هر چه غیر از خدا و شماست می شوییم، و این یعنی تولد دوباره ایمان و اراده...
در هر هوایی که نام مقدس تو برده می شود، نفس کشیدن دوست داشتنی تر می شود. به صداقت نامت متوسل می شوم و چشم امید به سخاوت دست هایت دارم، سرگردانی لحظه های نگرانم را سکوت می کنم تا تو خود به فریادشان برسی.
امشب همه اهل زمین را فرصت آینه ای دیگر از دست می رودو فرصت امامی دیگر خاموش می شود. فرصت راهگشایی دیگر چون ستاره ای افول می کند. به کدامین گناه، نمی دانم!
امشب بقیع را میهمانی دیگر در راه است، غریبی دیگر... شاید آغوش مادرانه بقیع آرام شود به برکت وجود صادق(ع)...
امشب بقیع را چراغ چراغ روضه روشن می کند، تا دنیایی را فاش شود مظلومیت تو و پدرانت را...
امشب داغ دل زهرا(س) تازه می شود، وقتی خود بر در بقیع می ایستد تا مادرانه هایش را مرثیه کند برای تسکین درد سینه ات....
امشب سیاهپوش عزای عزیز مادر می شویم به شالی و اشکی، به ذکری و روضه ای، به پاس همه ی حقی که بر گردن مذهب ما دارد...
امشب چرایی همه ی خباثت های روز و روزگار را در حق تو و اهل بیت حضرت رسول به تأمل خواهیم نشست.
من به بهانه سلام، دنبال تو می گردم، آنان که بودنت را تحمل نکردند و تو را گم کردند به کدام بهانه چنان کردند که چنین شد؟!
تو را به کدامین گناه کشتند؟!
مشتاق زیارت از نزدیک توام، با اینکه تیر خباثت آنچنانی است که حتی ضریحی برایت وجود ندارد...
همه ارادتم را حصار می کنم دور عاشقانه های خاموش بقیع، کاش میراث دار خوبی باشم برای همه ی آنچه که تو در طول بیست و چند سال امامتت برایم به یادگار گذاشتی....
یا اباعبدالله، یا جعفر بن محمد، ایها الصادق، یابن الرسوال الله....
امشب به توسل همه چشم های خیس پاسخ بده، آنچنان که قدم هایمان ثابت تر شود در راه دین، آنچنان که دل ها با ایمان تر شود، آنچنان که مایه سربلندیتان باشیم نه زبانم لال مایه سرافکندگیتان....
یابن رسول الله!
هر چه باشم، هر چه باشیم ما را به نام شما می شناسند، به شفاعت شما محتاجیم و به عنایت شما مشتاق، ادرکنا یا امام صادق(ع)...
http://aharvesal.ir/news/21083