داستان  دو دسته کشاورز

عارف بزرگی هنگام عبور از دهکده ای به شاگردانش چنین گفت:« دو دسته کشاورز در در آنجا مشغول به کار هستند: کسانی که از بدو تولد، کشاورز بوده و پدرانشان نیز زارع بوده اند. حتی اگر سال ها باران نبارد و محصولی برداشت نکنند، خشک سالی و بی آبی آنها را نا امید نمی کند و زمین شان را ترک نمی کنند. اما دسته ی دوم کشاورزانی هستند که فقط برای مقاصد و منافع خاص به کشاورزی روی می آورند. چنین کسانی با یک فصل کم آبی و خشک سالی نا امید می شوند و کشت و زرع را رها می کنند.» عابدان حقیقی خدا، هرگز دست از عبادت نمی کشند. آنها نام خدا را پیوسته می خوانند؛ او را تجلیل می کنند و برایش اشک می ریزند؛ حتی اگر نتوانند یک بار با او ارتباط برقرار کنند. زیرا باید در جست و جوی خدا همین گونه باشند. اگر بعد از ماه ها عبادت هنوز با خدا ارتباط برقرار نکرده اید، تلاش خود را بیشتر کنید و صبورانه منتظر شوید. خدا در زمان مقرر با عابدانش ارتباط برقرار می کند. هرگز گمان مبرید که تاخیر از سوی خداوند به مفهوم نپذیرفتن اوست. به دعا کردن ادامه بدهید و بر دامانش چنگ زنید و منتظر بمانید؛ چرا که شکیبایی نوعی نبوغ است.